Sunset Laos
We nemen afscheid van Laos in het ‘rijk van de vierduizend eilanden’, een grote verzameling eilanden van piepklein tot bewoonbaar groot in de Mekong, reikend tot op de grens met Cambodja. Eilandhoppen met grote en kleinere veerboten, van Don Khong naar Don Som en van Don Det via een brug naar Don Khone.
Sommige eilanden zijn zeer toeristisch met mooie, comfortabele accommodaties die de westerse toerist aanspreken. Andere eilanden waar we overheen fietsten, zijn arm, echt platteland, waterbuffels, bananen, kokospalmen; hier leeft men van de rijst, van de lokale bedrijvigheid rondom rijstproducten. Maar de mensen zijn zo vriendelijk, zo gastvrij, geven ons een extra vrucht mee om te proeven, nodigen je uit ook zelf eens een rietsuikerstengel door de pers te halen. Ze dringen ook totaal niet aan, laten je rustig rondkijken in hun winkeltje, vinden het prima, als je bij de Lao koffie in hun koffietentje iets uit je eigen voorraad eten neemt. Kinderen komen enthousiast aangerend, als ze ons aan zien komen fietsen, springen van plezier, als ze ons een ‘high five’ hebben gegeven, zo blij!
Dat gaan we missen van Laos én natuurlijk het Lao bier, volkstrots nummer één! Totaal meer dan een maand fietsten we door Laos, van het hoge noorden nabij de grens met China naar het uiterste zuiden: een onvergetelijke ervaring!
Na een nacht met kakkerlakken… en direct daarna een nacht waarin een muis een gat in onze fietstas knaagde om zich tegoed te doen aan moeizaam verworven crackers…, nemen we op een toeristisch eiland vanaf het terras van onze woonboot-voor1-nacht op de Mekong afscheid van Laos: sunset Laos.
Sommige eilanden zijn zeer toeristisch met mooie, comfortabele accommodaties die de westerse toerist aanspreken. Andere eilanden waar we overheen fietsten, zijn arm, echt platteland, waterbuffels, bananen, kokospalmen; hier leeft men van de rijst, van de lokale bedrijvigheid rondom rijstproducten. Maar de mensen zijn zo vriendelijk, zo gastvrij, geven ons een extra vrucht mee om te proeven, nodigen je uit ook zelf eens een rietsuikerstengel door de pers te halen. Ze dringen ook totaal niet aan, laten je rustig rondkijken in hun winkeltje, vinden het prima, als je bij de Lao koffie in hun koffietentje iets uit je eigen voorraad eten neemt. Kinderen komen enthousiast aangerend, als ze ons aan zien komen fietsen, springen van plezier, als ze ons een ‘high five’ hebben gegeven, zo blij!
Dat gaan we missen van Laos én natuurlijk het Lao bier, volkstrots nummer één! Totaal meer dan een maand fietsten we door Laos, van het hoge noorden nabij de grens met China naar het uiterste zuiden: een onvergetelijke ervaring!
Na een nacht met kakkerlakken… en direct daarna een nacht waarin een muis een gat in onze fietstas knaagde om zich tegoed te doen aan moeizaam verworven crackers…, nemen we op een toeristisch eiland vanaf het terras van onze woonboot-voor1-nacht op de Mekong afscheid van Laos: sunset Laos.
Reacties
Een reactie posten