Fietsreis Azie winter 2017/2018

Welk een heerlijk comfort bieden de Thaise accommodaties nu we de laatste etappes naar Bangkok afleggen. Ze zijn schoon, het sanitair doet het, er is een doortrek wc en wc papier. Met  blote voeten uit bed stappen levert hier geen risico op in ongedierte te trappen. Nu weer ‘terug’ in Thailand weten we deze luxe, waar je thuis in Nederland niet eens bij stilstaat, zo normaal is het, zeer te waarderen. Een aantal van de bloopers die we hier delen, ontstonden door wat we gewend zijn in onze westerse wereld. We hebben de vaste gewoonte bij binnenkomst op de kamer eerst onze handen met zeep te wassen. Kraan van de wastafel open… ai, meteen natte sokken en schoenen, want het afvoerwater klettert vanaf een meter hoog gewoon op de grond, haha. Badkamers zijn in Laos en Cambodja maar bijzaak. Bijna altijd vies (even voor we erin kwamen met de douchekop in de rondte gespoten, alles zeiknat), altijd lekkage bij een van de slangen of leidingen en soms geen enkel afvoerputje in de hele badkamer.

De tijd dat Cambodja een hoge welvaart en beschaving kende, is lang vervlogen. We genieten van de indrukwekkende overblijfselen van deze Khmer beschaving, maar zijn geschrokken van armoede en slechte hygiëne in het huidige Cambodja en lijden daar ook zelf onder. Rob vindt: “Het is boeiend en interessant, maar ik zal blij zijn, als we over een paar dagen Cambodja weer verlaten.” Waar nu Cambodja is, lag eens het zwaartepunt van een groot en machtig Khmerrijk, waar opeenvolgende koningen als goden regeerden. Elke koning bouwde zijn eigen tempel, mooier, groter dan de vorige, tempels die nu allemaal op de Unesco lijst staan en destijds aan de zogenaamde `Koningsweg` lagen die in zuid Laos begon. Onderweg vanaf zuid Laos bezochten we al 2 bijzondere tempelcomplexen aan deze vroegere Koningsweg. De hoofdstad van het rijk verplaatste zich in de loop der eeuwen ook langs de Koningsweg. Rond 1200 bereikten Khmer architectuur en kunst zijn hoogtepunt in Angkor, nabij de huidige Cambodjaanse s

We nemen afscheid van Laos in het ‘rijk van de vierduizend eilanden’, een grote verzameling eilanden van piepklein tot bewoonbaar groot in de Mekong, reikend tot op de grens met Cambodja. Eilandhoppen met grote en kleinere veerboten, van Don Khong naar Don Som en van Don Det via een brug naar Don Khone. Sommige eilanden zijn zeer toeristisch met mooie, comfortabele accommodaties die de westerse toerist aanspreken. Andere eilanden waar we overheen fietsten, zijn arm, echt platteland, waterbuffels, bananen, kokospalmen; hier leeft men van de rijst, van de lokale bedrijvigheid rondom rijstproducten. Maar de mensen zijn zo vriendelijk, zo gastvrij, geven ons een extra vrucht mee om te proeven, nodigen je uit ook zelf eens een rietsuikerstengel door de pers te halen. Ze dringen ook totaal niet aan, laten je rustig rondkijken in hun winkeltje, vinden het prima, als je bij de Lao koffie in hun koffietentje iets uit je eigen voorraad eten neemt. Kinderen komen enthousiast aangerend, als ze o