Klimmend door landelijk noord-Laos
Het was een pittige fietsweek met veel klimwerk, tot 1000 hoogtemeters per dag, maar met mooie natuur én we zagen, beleefden het ‘ongerepte’ Laos, zoals dat in de reisfolders heet. Regelmatig weken we uit voor kippen , honden, koeien op de weg, keken op van het geknor van zeugen met hun biggetjes in de berm. Vrouwen doen zittend op hun hurken bij de dorpskraan de was of wassen zichzelf, beschaamd opkijkend, als we langsfietsen. We gaan mee met het ritme van de dag. Om 11 uur is het etenstijd. Dan komen de kinderen uit school, lopen of fietsen in groepjes naar huis, scharen families zich rond de tafel. Dan leggen de werkers in het rijstveld hun zeisen neer en verzamelen onder een schaduwrijk, rietgedekt dak in het veld. Na 14 uur herneemt het werkzame leven zich, wordt er wol gereinigd, geweven op grote weefgetouwen, een mand gevlochten en passeren weer wagens afgeladen met zakken rijst of kleurrijke matrassen.
Laos is een land in ontwikkeling. Buitenlandse investeerders, vooral uit China en Frankrijk, steken in de steden de koppen bij elkaar (ook in de hotels waar wij zaten). Tussen de plattelands dorpjes tref je benzinestations aan van een omvang die in Nederland aan de snelweg niet zouden misstaan. Langs die prachtige rivieren schrik je van grote, betonnen werken van PowerChina en de omvang van de ommuurde compounds voor de vele, Chinese arbeiders. Hoelang zullen hier de pepertjes, de kardemom peulen en de rijst nog in de zon te drogen liggen?
En hoe gaat het verder met ons, fysiek, mentaal, na ruim 900 km stevig fietsen? De temperaturen in de heuvels (max. 900 m hoog) waren aangenaam, maar toch is de eenvoud van het platteland met zijn minder hygiënische condities in combinatie met de inspanning niet in de koude kleren gaan zitten. Bij Rob rommelt het flink in de darmen. Diane heeft serieuze darmproblemen en daarbij hoge koorts gehad. We blijven een paar dagen om aan te sterken in een comfortabel hotel in de aangename Frans-Aziatische stad Luang Prabang, de “parel” van zuidoost Azië.
Laos is een land in ontwikkeling. Buitenlandse investeerders, vooral uit China en Frankrijk, steken in de steden de koppen bij elkaar (ook in de hotels waar wij zaten). Tussen de plattelands dorpjes tref je benzinestations aan van een omvang die in Nederland aan de snelweg niet zouden misstaan. Langs die prachtige rivieren schrik je van grote, betonnen werken van PowerChina en de omvang van de ommuurde compounds voor de vele, Chinese arbeiders. Hoelang zullen hier de pepertjes, de kardemom peulen en de rijst nog in de zon te drogen liggen?
En hoe gaat het verder met ons, fysiek, mentaal, na ruim 900 km stevig fietsen? De temperaturen in de heuvels (max. 900 m hoog) waren aangenaam, maar toch is de eenvoud van het platteland met zijn minder hygiënische condities in combinatie met de inspanning niet in de koude kleren gaan zitten. Bij Rob rommelt het flink in de darmen. Diane heeft serieuze darmproblemen en daarbij hoge koorts gehad. We blijven een paar dagen om aan te sterken in een comfortabel hotel in de aangename Frans-Aziatische stad Luang Prabang, de “parel” van zuidoost Azië.
Reacties
Een reactie posten