Het land van de Laven
De Laven bewonen het Bolaven plateau in zuid-oostelijk Laos. Bo Laven betekent letterlijk ‘Huis van de Laven’. Het is de grootste etnische groep op dit prachtige, vruchtbare plateau dat beroemd is om zijn koffie. Onze Efteling was vast geïnspireerd door dit mooie stukje Laos met zijn vriendelijke bewoners en spectaculaire watervallen. Wij fietsten er in ieder geval met veel plezier overheen! Het was ook zo interessant om de groeicyclus van de koffieboon met eigen ogen te zien. Jonge, groene planten op de noordhellingen, geurende, witte bloesem in oudere bomen op het plateau en hoe meer naar het zuiden, des te rijper de bessen. In elke bes zitten 2 koffiebonen. De schil van een rijpe bes heeft echt al een koffiesmaak!
Hier waren we aan toe! We hadden een zeer intensieve week achter de rug. De aanvraag van ons visum voor Thailand, om met Kerst in Bangkok met Lisa herenigd te worden, duurde langer dan verwacht. Dit betekende extra nachten bijboeken in stad Savannahket met Thais consulaat. We moesten o.a. met meer bewijzen komen, officiële documenten van voldoende banksaldo. Print- en copyshops werden bezocht. Vier dagen later stapten we mét visa weer op de fiets! Lange, zware etappes volgden. Het waren 250 km in 2,5 dag over saaie hoofdwegen, waarlangs inmiddels alle rijst geoogst is. Wat overblijft zijn de dorre stoppels; dit landschap heet ook wel de savanne. Op de derde dag fietsten we ook nog eens de hele etappe van 75 km tegen de wind in! We zetten door, van pauze naar pauze, van drinkmoment naar eetmoment.
Met eten scoren dat ons fietsers op de been houdt, zijn we nu ook behoorlijk druk, want het wordt steeds schaarser meer naar het armere zuiden. Geen ontbijt bij de accommodatie. Crackers, cereals, gevulde flapjes, lekkere gekruide, gekookte eitjes, die je gisteren hebt gekocht, kom je waarschijnlijk nooit meer ergens tegen. Er is hier niet één supermarktketen met vast, vertrouwd assortiment. Brood of yoghurt kennen ze hier sowieso niet. Het is veel lokaal aanbod en lokale huisvlijt. De ene dag kom je over de kokosnootboulevard, de andere dag fiets je de rieten manden ‘highway’, passeer je kookpan na kookpan met maiskolven of word je bij wijze van spreken doodgegooid met meloenen. De hele weg naar de waterval prikkelen gebrande noten (lekkere, lokale soort) de neus. Je moet meteen toeslaan, als je iets van je gading denkt te zien, zoals dat heerlijke jackfruit op de foto, pas de 2e keer dat we het konden kopen! Na schooltijd neemt in de dorpswinkeltjes die wij afstruinen, vaak de jonge dochter des huizes de zaken waar. Moeder is weg, doet andere dingen. Wat is zo’n meisje serieus en verantwoordelijk. Ze weet de prijzen, staat haar mannetje!
Natuurlijk wilden we op het Bolaven plateau ook de koffie drinken van daar. Haha, geen proeverijen, niets toeristisch, speuren naar een koffietentje! Raak, het enige tentje in de wijde omgeving! De zogenoemde Lao koffie was heerlijk! Er gaat eerst 2 cm zoete, gecondenseerde melk in het glas, 2 cm gezette koffie erbovenop en dan naar smaak aanvullen met heet water. Vandaar die heetwaterpomp op ons tafeltje. Zoals er in Nederland soms een glas water bij een kop koffie wordt geserveerd, zo geven ze hier een glas thee van een paar grove theebladeren erbij, ook lokale teelt.
Na dit mooie uitstapje naar het land van de Laven vervolgen we nu weer de route langs de Mekong. We zijn bijna 7 weken onderweg, meer dan 2.000 km. Voor het eerst zolang een trekkend bestaan, leven uit je tassen, aanpassen aan lokale omstandigheden. Het is hier weer warm, 34 graden, wat een verschil met de kou bij jullie! De Mekong route gaat verder. Hier in het zuidelijkste, warmste deel van Laos waakt een grote Boeddha over het uitgestrekte, bruin modderige water.
Hier waren we aan toe! We hadden een zeer intensieve week achter de rug. De aanvraag van ons visum voor Thailand, om met Kerst in Bangkok met Lisa herenigd te worden, duurde langer dan verwacht. Dit betekende extra nachten bijboeken in stad Savannahket met Thais consulaat. We moesten o.a. met meer bewijzen komen, officiële documenten van voldoende banksaldo. Print- en copyshops werden bezocht. Vier dagen later stapten we mét visa weer op de fiets! Lange, zware etappes volgden. Het waren 250 km in 2,5 dag over saaie hoofdwegen, waarlangs inmiddels alle rijst geoogst is. Wat overblijft zijn de dorre stoppels; dit landschap heet ook wel de savanne. Op de derde dag fietsten we ook nog eens de hele etappe van 75 km tegen de wind in! We zetten door, van pauze naar pauze, van drinkmoment naar eetmoment.
Met eten scoren dat ons fietsers op de been houdt, zijn we nu ook behoorlijk druk, want het wordt steeds schaarser meer naar het armere zuiden. Geen ontbijt bij de accommodatie. Crackers, cereals, gevulde flapjes, lekkere gekruide, gekookte eitjes, die je gisteren hebt gekocht, kom je waarschijnlijk nooit meer ergens tegen. Er is hier niet één supermarktketen met vast, vertrouwd assortiment. Brood of yoghurt kennen ze hier sowieso niet. Het is veel lokaal aanbod en lokale huisvlijt. De ene dag kom je over de kokosnootboulevard, de andere dag fiets je de rieten manden ‘highway’, passeer je kookpan na kookpan met maiskolven of word je bij wijze van spreken doodgegooid met meloenen. De hele weg naar de waterval prikkelen gebrande noten (lekkere, lokale soort) de neus. Je moet meteen toeslaan, als je iets van je gading denkt te zien, zoals dat heerlijke jackfruit op de foto, pas de 2e keer dat we het konden kopen! Na schooltijd neemt in de dorpswinkeltjes die wij afstruinen, vaak de jonge dochter des huizes de zaken waar. Moeder is weg, doet andere dingen. Wat is zo’n meisje serieus en verantwoordelijk. Ze weet de prijzen, staat haar mannetje!
Natuurlijk wilden we op het Bolaven plateau ook de koffie drinken van daar. Haha, geen proeverijen, niets toeristisch, speuren naar een koffietentje! Raak, het enige tentje in de wijde omgeving! De zogenoemde Lao koffie was heerlijk! Er gaat eerst 2 cm zoete, gecondenseerde melk in het glas, 2 cm gezette koffie erbovenop en dan naar smaak aanvullen met heet water. Vandaar die heetwaterpomp op ons tafeltje. Zoals er in Nederland soms een glas water bij een kop koffie wordt geserveerd, zo geven ze hier een glas thee van een paar grove theebladeren erbij, ook lokale teelt.
Na dit mooie uitstapje naar het land van de Laven vervolgen we nu weer de route langs de Mekong. We zijn bijna 7 weken onderweg, meer dan 2.000 km. Voor het eerst zolang een trekkend bestaan, leven uit je tassen, aanpassen aan lokale omstandigheden. Het is hier weer warm, 34 graden, wat een verschil met de kou bij jullie! De Mekong route gaat verder. Hier in het zuidelijkste, warmste deel van Laos waakt een grote Boeddha over het uitgestrekte, bruin modderige water.
Reacties
Een reactie posten