Afscheid van een geliefde koning

We voelden ons vanmorgen wat ongemakkelijk in de ontbijtzaal, omdat wij geen zwarte kleding aan hadden. We droegen weliswaar goud-geel, de kleur van het Thaise koningshuis, maar vielen daarmee toch uit de toon op deze eerste dag van de rouwceremoniën voor koning Bhumibol.

Al sinds onze aankomst in Thailand kunnen we niet om het rouwbetoon heen. Elk dorp, elk overheidsgebouw, elke tempel, heeft de beeltenis van de zeer geliefde, overleden koning, omgeven met rouw draperieën of juist versierd met vele (gele) bloemen. De tv laat al dagen beelden zien van rouwende menigten, de kranten tonen de foto van koningin Maxima als een van de 14 vorstenhuizen die de crematie zullen bijwonen. Namens ons beiden heeft Diane het condoleance register getekend.

Ondertussen trappen wij weer dapper verder. Hellingen van 15% klimmen, weten we nu zeker, is ook lopend met die zware fietsen niet te doen, maar ook het afdalen uit de bergen viel niet mee; het was zo steil, dat we bijna spierkramp kregen van het knijpen in de remmen. In de prachtige, luxe resorts (tegen voorseizoen :-) prijzen) kwamen we weer belemaal bij. Nu zitten we op het 3-landenpunt, de golden triangle, waar de grensrivier tussen Thailand en Myanmar uitstroomt in de Mekong die weer Thailand van Laos scheidt. Wat een water, wat een machtig grote rivieren!